استادی داشتم که خیلی برام محترم بود. درصد خیلی زیادی از اطلاعات دانشگاهیمو مدیون ایشون هستم.
برای ایشون برجی از خوبی توی ذهنم ساخته بودم که کسی بهش نمیرسید.
اگر ایشون روزی می گفت ماست سیاهه ، محتمل ترین واکنش من شک کردن به رنگ ماست بود.
چند ماه پیش اتفاقی افتاد و این برج ترک خورد...
و چهارشنبه با اتفاق بعدی کاملا نابود شد.
اون آدم دیگه در ذهن من جایگاهی نداره.
برای خودم متاسفم.